Διαφορές ανδρών-γυναικών στο στρες

Τελικά φαίνεται ότι δεν αντιδρούν και τα δύο φύλα με τον ίδιο τρόπο, όταν έρχονται αντιμέτωπα με ένα στρεσογόνο ερέθισμα. Ενώ μέχρι τώρα πιστεύαμε ότι όλοι οι άνθρωποι αντιδρούν με τον μηχανισμό flight or fight (φυγή-απομάκρυνση από το ερέθισμα, ή μάχη μαζί του), οι γυναίκες φαίνεται ότι εκκρίνουν διαφορετικές ουσίες, που τις ωθούν προς διαφορετικές αντιδράσεις στη συμπεριφορά. Αντιγράφω απόσπασμα από αυτό το σχετικό άρθρο (υπογραμμίσεις δικές μου):

Μια πρόσφατη έρευνα από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας (UCLA) για τη «βιοχημεία των σχέσεων» δείχνει ότι οι γυναίκες αντιδρούν στο στρες με έναν καταρράκτη χημικών που εκκρίνονται στον εγκέφαλο και τις προτρέπει να φροντίζουν, να δημιουργούν και να διατηρούν φιλίες με άλλες γυναίκες. Πώς γίνεται αυτό; Οταν οι γυναίκες βρίσκονται σε κατάσταση στρες, εκκρίνεται μια ορμόνη που ονομάζεται οξυτοκίνη ή αλλιώς και «ορμόνη της αγάπης». Αυτή η ορμόνη σχετίζεται μεταξύ άλλων με την καλή διάθεση, την εμπιστοσύνη και την ενσυναίσθηση (την ικανότητα δηλαδή να συν-αισθάνεσαι τον πόνο ή τη χαρά του άλλου). Η έκκριση της οξυτοκίνης φαίνεται να «μπλοκάρει» την αντίδραση «μάχομαι ή φεύγω» και αντί αυτού οι γυναίκες έχουν την τάση να φροντίσουν τα παιδιά ή/και να βρεθούν με άλλες γυναίκες, π.χ., να φτιάχνουν έναν καφέ και να αρχίζουν να κουβεντιάζουν και να δένονται συναισθηματικά. Οταν τελικά ασχοληθούν με κάποια φροντίδα ή φιλική συνεύρεση, τότε εκκρίνεται ακόμη περισσότερη οξυτοκίνη, κάτι που συντελεί σημαντικά στη μείωση του στρες και τη δημιουργία ενός αισθήματος χαλάρωσης.

Αυτό το αίσθημα χαλάρωσης δεν δημιουργείται και στους άντρες με τον ίδιο τρόπο. Η ορμόνη τεστοστερόνη -η οποία εκκρίνεται στους άντρες σε μεγάλο βαθμό όταν βρίσκονται σε κατάσταση στρες- φαίνεται να μειώνει τα ποσοστά της οξυτοκίνης, ενώ η γυναικεία ορμόνη οιστρογόνο φαίνεται να τα αυξάνει. Οταν οι άντρες βιώνουν στρες, συνήθως προτιμούν να ξεσπάσουν ή να πάνε κάπου μόνοι τους - κι όταν αισθανθούν έτοιμοι, να επανέλθουν στην κατάσταση.