Εσωτερικευμένος θυμός ΙΙ: γιατί και πότε κρύβονται άλλα συναισθήματα;

Ο καθένας ενδέχεται να χρησιμοποιεί την φανατική και θυμωμένη ενασχόληση με ένα θέμα ως όχημα κάλυψης άλλων βαθύτερων αναγκών και το είδος και το εύρος αυτών των αναγκών φυσικά ποικίλλει από άτομο σε άτομο. Οι ανάγκες αυτές που οδηγούν σε θυμωμένες συμπεριφορές μπορεί να αφορούν διάφορα πεδία στα οποία ένα άτομο νιώθει ότι κάτι άλλο χρειάζεται. Ας δούμε κανά δυο παραδείγματα. Μπορεί να κρύβονται ανάγκες για αναγνώριση ή αποδοχή. Ελλείμματα του παρελθόντος αφήνουν ως αποτύπωμα μια λαχτάρα να καλυφθούν αυτά τα απωθημένα κενά. Μπορεί αυτά τα συναισθήματα να μην αφορούν μόνο άμεσα το άτομο, αλλά αυτό να βίωσε έμμεσα έστω και ως θεατής καταστάσεις που το στιγμάτισαν. Για παράδειγμα μια γυναίκα να θέλει να υποθάλψει τα αδέσποτα ζώα της γειτονιάς της γιατί στην παιδική της ηλικία έβλεπε ένα στενό της πρόσωπο να δέχεται αδικία, περιθωριοποίηση ή βία. Ένας άλλος παράγοντας που μπορεί να κρύβεται από θυμωμένες συμπεριφορές, συγκεκαλυμμένες από ακτιβισμό, δράση κτλ. είναι ο εντυπωσιασμός: του εαυτού, του γονέα, του συντρόφου, των φίλων. Η υπερβολική ανάγκη να εντυπωσιάσουμε και να επιδιώξουμε την έγκριση και το χειροκρότημα προδίδει εσωτερικές ανασφάλειες και βαθύτερα αισθήματα μειονεξίας και χαμηλής αυτοεκτίμησης.

Δύο ζητήματα που αξίζει να σημειώσουμε:

1. Καθώς μιλάμε για ακραίες και υπερβολικές ενασχολήσεις, αξίζει να σημειώσουμε ότι στο χώρο του εθελοντισμού και του ακτιβισμού παρατηρούνται συχνά άτομα τα οποία ρίχνονται σε μάχες, προσπαθώντας να απαντήσουν στους εσωτερικούς τους "δαίμονες", να κατευνάσουν δηλαδή άλλες, βαθύτερες ανάγκες. Πάντα κάτι τέτοιο σημαίνει; Όχι βέβαια. Αυτό που θα πρέπει να τονίσουμε είναι ότι όλα αυτά δε σημαίνουν ότι όσοι ασχολούνται με τον ακτιβισμό ή τον εθελοντισμό, έχουν βαθύτερα προβλήματα απαραίτητα. Ο αλτρουισμός απέχει πολύ από την αυταπάρνηση και είναι μια κινητήριος δύναμη της βελτίωσης της κοινωνίας. Η προσφορά μπορεί να είναι σχετικά ανιδιοτελής και να υποκινείται και από μια έντονη αίσθηση δικαίου και ένα αισιόδοξο πάθος για τη βελτίωση της ζωής γενικότερα.  
2. Επίσης κάτι ακόμα που πρέπει να τονίσουμε είναι ότι όλα αυτά συνήθως αφορούν συναισθηματικές καταστάσεις και σκέψεις που δεν είναι απαραίτητα συνειδητές. Τα άτομα που καθοδηγούνται από εσωτερικευμένο θυμό δεν έχουν συναίσθηση των βαθύτερων αιτίων που οδηγούν σε συμπεριφορές όπως αυτές που είδαμε παραπάνω. Η σύγχυση αυτή προκαλείται ακριβώς επειδή πρόκειται για απωθημένες συναισθηματικές καταστάσεις. Όταν έρχονται στο συνειδητό επίπεδο και υπάρχει πια επίγνωση, ο θυμός "ξεθυμαίνει", το άτομο αποσυμπιέζεται συναισθηματικά. Και τότε μπορεί να επιλέξει να ασχοληθεί με το αντικείμενό του με τρόπο πιο διαυγή, με πιο ξεκάθαρα κίνητρα, με πιο λογική σκέψη και με νηφαλιότητα.

image:  http://curiouspresbyterian.files.wordpress.com/2011/01/angry-atheist-accuser.jpg?w=300&h=200