Ένα άρθρο της Αναστασίας Γαλάνη στο χτεσινό ΕΤ σχετικά με τα συναισθηματικά προβλήματα των φοιτητών. Το Εργαστήρι Ψυχολογικής Συμβουλευτικής Φοιτητών του ΠΑνεπιστημίου Αθηνών μας δίνει στοιχεία:το 70% των φοιτητών του Πανεπιστημίου Αθηνών που επισκέφθηκαν το Εργαστήριο κατά το έτος 2006-2008 ζήτησαν τη βοήθεια της αρμόδιας ψυχολόγου για να επιλύσουν το πρόβλημα της ανασφάλειας που νιώθουν για την επαγγελματική τους αποκατάσταση.
«Και μετά το πτυχίο τι;» είναι το ερώτημα που ταλανίζει τους νέους φοιτητές σήμερα και κυρίως τις ηλικίες 21-23 που πλησιάζουν την ολοκλήρωση των σπουδών τους. Τα υψηλά ποσοστά ανεργίας, η ετεροαπασχόληση, η μη αναγνώριση του πτυχίου και η οικονομική κρίση αποθαρρύνουν τους νέους και τους δημιουργούν έντονο αίσθημα ανασφάλειας, άγχος, φοβίες, ακόμα και ψυχώσεις.
«Είχαμε περιπτώσεις που τα παιδιά δεν μπορούσαν να κοιμηθούν τα βράδια ή παρουσίαζαν δύσπνοια από το άγχος τους για το τι θα κάνουν μετά τις σπουδές τους», δηλώνει η κυρία Νταϊάνα Χαρίλα, κλινική ψυχολόγος – ψυχοθεραπεύτρια του Εργαστηρίου.
Ο αριθμός των φοιτητών που απευθύνονται στο Εργαστήριο Ψυχολογικής Συμβουλευτικής Φοιτητών είναι όλο και μεγαλύτερος τα τελευταία τρία χρόνια.
Αυτό το γεγονός ίσως να οφείλεται στην αύξηση των «πιέσεων» που δέχονται οι νέοι από την
κοινωνία, ώστε να ανταποκριθούν σε πολλές ανάγκες ταυτόχρονα (εύρεση εργασίας αντίστοιχης του επιπέδου σπουδών τους ή των προσδοκιών των γονιών τους, οικονομική ανεξαρτησία, επαγγελματική επιτυχία) ή στο ότι οι ίδιοι πλέον είναι πιο ανοικτοί στο να συζητούν τα προβλήματα που τους απασχολούν, σύμφωνα με την κυρία Χαρίλα.
Επιπλέον, δεν είναι λίγοι οι νέοι που έπειτα από επίσκεψή τους στο Εργαστήριο παραπέμφθηκαν στο Τμήμα Επαγγελματικού Προσανατολισμού του Πανεπιστημίου Αθηνών, ώστε να βοηθηθούν με έναν τρόπο πιο πρακτικό στο τι θα μπορούσαν να κάνουν μετά τις σπουδές τους στο πανεπιστήμιο. Πρόκειται για περιπτώσεις όπου οι φοιτητές παρουσίαζαν έντονο άγχος έως και πανικό για το πώς θα αντιμετωπίσουν την ανεργία μετά το πέρας των σπουδών τους και δεν ήταν καν σίγουροι για το αν επέλεξαν ένα αντικείμενο σπουδών που συνάδει με τις δεξιότητές τους.
Σύμφωνα με την ψυχολόγο, τα προβλήματα των φοιτητών είναι άρρηκτα συνδεδεμένα με το εξεταστικό σύστημα της χώρας μας. Το εκπαιδευτικό μας σύστημα δυστυχώς δεν επιτρέπει στους μαθητές να προετοιμαστούν κατάλληλα για όσα έχουν να αντιμετωπίσουν στο πανεπιστήμιο. «Το λύκειο θα πρέπει να αποτελεί μεταβατικό στάδιο ανάμεσα στη μαθητική και τη φοιτητική ιδιότητα».
Δυσκολίες στη μάθηση και τη μελέτη, δυσκολίες προσαρμογής σε ένα τόσο διαφορετικό και καινούργιο περιβάλλον, όπως το πανεπιστήμιο, καθώς και έλλειψη επαγγελματικού προσανατολισμού είναι τα συνήθη προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι νεοεισακτέοι στις σχολές της χώρας μας. Ωστόσο, στη δεύτερη θέση των «ανησυχιών» που παρουσιάζουν οι φοιτητές με ποσοστό 15% βρίσκονται τα προβλήματα με το εγώ.
Οι φοιτητές δείχνουν να δυσκολεύονται να αποδεχτούν τον εαυτό τους και εμφανίζουν ψυχοκοινωνικά προβλήματα, όπως έλλειψη διεκδικητικότητας και αυτοεκτίμησης. «Ισως η ανταγωνιστικότητα της εποχής να “τρομάζει” ακόμη και τους νέους» σχολιάζει η κυρία Χαρίλα.
Στην τρίτη θέση με ποσοστό 10% βρίσκονται τα συναισθηματικά προβλήματα των φοιτητών. Παρά τη σεξουαλική απελευθέρωση της εποχής, οι νέοι αδυνατούν να αναπτύξουν με ευκολία τις διαφυλικές δεξιότητές τους, με αποτέλεσμα να δυσκολεύονται να συνάψουν σχέσεις ή να μην μπορούν να διαχειριστούν τις ήδη υπάρχουσες. «Δεν ξέρω πώς να προσεγγίσω το άλλο φύλο και έτσι μένω καιρό χωρίς σχέση», λένε συχνά οι επισκέπτες του Εργαστηρίου.
Σχόλια