Ενσυνειδητότητα: μετατρέποντας ένα γεύμα σε συναρπαστική εμπειρία

 Μεταφράζω ένα άρθρο από το PsychCentral:

Λαμβάνω το newsletter της Dr Michelle May τακτικά, και στο τελευταίο τεύχος παρουσιάζει μια ιστορία που ήξερα ότι έπρεπε να τη μοιραστώ μαζί σας, γιατί είναι μια ιστορία που θέτει τα πράγματα σε προοπτική με εναν πολύ ζωτικό τρόπο. Η Dr May και ο σύζυγός της πήγανε στην Ιταλία για την 25η επέτειό τους και ο καλύτερος τρόπος για να περιγράψει το ταξίδι της ήταν "αισθαντικό". Αυτή η λέξη σημαίνει για την ίδια:

1. Κάτι που σχετίζεται με τις αισθήσεις ή απορρέει από αυτές.
2. Κάτι που απευθύνεται στις αισθήσεις ή τις ευχαριστεί.
3. Κάτι που επηρεάζεται άμεσα από τις αισθήσεις.
4. Κάτι που σχετίζεται με την εκτίμηση των απολαύσεων της αίσθησης.
   

Για την ίδια, το να τρώς φαγητό στην Ιταλία ήταν κάτι το συναρπαστικό. Οι αισθήσεις της διεγείρονταν κάθε φορά που έτρωγε πίτσα ή ζυμαρικά ή οποιοδήποτε άλλο ιταλικό έδεσμα.

Πριν από χρόνια, η απόλαυση του φαγητού ήταν μια απαγορευμένη λέξη για μένα. Τότε νόμιζα ότι δεν είναι σωστό να απολαμβάνεις το φαγητό σου, γιατί τότε συμβαίνουν κακά πράγματα. Όπως το να παραφάς, το να φας κάτι που σου αρέσει ή το να παραβιάσεις μια δίαιτα (πόσο λάθος έκανα, πόση πλύση εγκεφάλου είχα τελικά υποστεί!). Αν ένιωθα χαρά ότι έτρωγα κάτι, αυτό το συναίσθημα ευφορίας το ακολουθούσαν τύψεις, ένταση ή αγωνία. Δεν άφηνα τον εαυτό μου να απολαύσει το φαγητό και κατέληγα να το φτυαρίζω μέσα στο στόμα μου απρόσεχτα και απερίσκεπτα. Εκείνη την εποχή της δίαιτας, τελικά επιδίωκα την ανία. Μερικές φορές έτρωγα πολύ σκέτα φαγητά, προσπαθώντας να "σνομπάρω" το φαγητό, γιατί πίστευα ότι το να μην δείχνεις ενδιαφέρον για το φαγητό σημαίνει ότι δε θα φάω πολύ ή ότι θα είχα διάφορα βαρετά πιάτα. 

Αλλά αυτή η πλήξη και το να τρώω σκέτα και απλά φαγητά απλώς με άφησε στερημένη και ανικανοποίηση και αυτό ήταν ένας από τους λόγους που μετά στράφηκα στην υπερφαγία. Αυτή η αδιάφορη στάση δεν διευκόλυνε τη σχέση μου με το φαγητό. Αντίθετα, την έβλαψε (κι εμένα μαζί) και με άφηνε πολύ ανικανοποίηση.

Οπότε το να τρώω με χαρά και να τρώω νέα πράγματα είναι σπουδαίο πράγμα. Πράγματι, είναι αυτό που λένε ενσυνείδητη διατροφή. Θυμηθείτε μια φορά που δοκιμάσατε κάτι καινούριο σε ένα εστιατόρειο ή σε ένα σπίτι. Δώσατε περισσότερη προσοχή σε αυτό; Τρώγατε πιο αργά και προσπαθώντας να αισθανθείτε κάθε γεύση; Απασχολούσατε όλες σας τις αισθήσεις με ένταση; Αυτό συμβαίνει όταν είσαστε στο σπίτι σας και τρώτε πρωινό, γεύμα ή δείπνο; Πολύ συχνά  καταβροχθίζουμε φαγητό μηχανικά καθώς βλέπουμε τηλεόραση ή δουλεύουμε στον υπολογιστή (το μεγαλύτερό μου πρόβλημα!), σαν να είμαστε στον αυτόματο πιλότο

Η Dr. May γράφει:

Οι περισσότεροι από εμάς τρώμε 1500 γεύματα και σνακ το χρόνο. Γρήγορα αφαιρούμαστε από την τηλεόραση, τη δουλειά μας, την οδήγηση. Επίσης αποσυνδεόμαστε όταν χρησιμοποιούμε το φαγητό για λόγους πέρα από τη θρέψη μας, και νιώθουμε ενοχές που τρώμε.Όταν βρισκόμαστε έτσι σε κίνηση, δεν απολαμβάνουμε πλήρως την εμπειρία του φαγητού. Επίσης μας διαφεύγουν τα σήματα που μας στέλνει το σώμα μας για να μας ειδοποιήσει ότι έχουμε φάει αρκετά. Συνεπώς, νιώθουμε σκασμένοι αλλά όχι ικανοποιημένοι, καθώς συντηρούμε έναν φαύλο κύκλο φαγητού- ενοχής-επανάληψης.

Τι μπορείς να κάνεις, λοιπόν;

Η Dr. May απαριθμεί τις ακόλουθες πολύτιμες συμβουλές:

• Κοιτάξτε το φαγητό σας από κοντά, νιώστε το, μυρίστε το, και μετά δοκιμάστε το. Προσέξτε την υφή, τη θερμοκρασία, τα αρώματα και τις γεύσεις καθώς το μασάτε αργά.
• Προσέξτε να μην ετοιμάσετε την επόμενη μπουκιά σας, αν δεν έχετε τελειώσει με την προηγούμενη. .
• Να έχετε επίγνωση των σημάτων που σας στέλνει το σώμα σας για την πείνα και ττην ικανοποίηση της πείνας.
  
• Αν αρχίζετε να βαριέστε την ώρα που τρώτε, δοκιμάστε να ξαναενεργοποιήσετε τις αισθήσεις σας. Αν εξακολουθείτε να βαριέστε, τότε μάλλον τελειώσατε με το φαγητό σας.