Σε αυτή τη δεύτερη συνέχεια του πρώτου ποστ σχετικά με την πρόωρη σεξουαλικοποίηση των κοριτσιών μέσα από διάφορα πρότυπα που προωθούνται από διάφορες βιομηχανίες, μεταφράζω ένα άρθρο μιας μητέρας που καταθέτει τους σχετικούς προβληματισμούς της.
Την προηγούμενη εβδομάδα παρακολούθησα την παράσταση χορού στο σχολείο της κόρης μου. Αν και τα παιδιά της δευτέρας έκαναν ένα χορευτικό νούμερο ευτυχώς που επιδείκνυε τη σωματική δύναμη των παιδιών, στην τρίτη και τετάρτη τα παιδιά χόρεψαν χορούς που είχαν έντονο σεξουαλικό στοιχείο στην αισθητική και την κίνησή τους. Τα κορίτσια -όχι όμως τα αγόρια- ήταν ντυμένα με κοντά σορτσάκια και στενά μπουστάκια και κουνούσαν τους πωπούς και το στήθος που δεν είχαν. Τα κορίτσια φαίνονταν να νιώθουν άβολα και να έχουν ιδιαίτερη επίγνωση του εαυτού τους, ενώ τα αγόρια κινούνταν με μια αίσθηση άνεσης και διασκέδασης.
Ας είμαστε ξεκάθαροι, πιστεύω ότι είναι πολύ σημαντικό για τα κορίτσια να καταλαβαίνουν την σεξουαλικότητά τους και να νιώθουν άνετα στα σώματά τους. Ωστόσο, με κάνει πραγματικά να νιώθω άβολα να βλέπω 8χρονα και 9χρονα κορίτσια να σεξουαλικοποιούν τους εαυτούς τους και να αφήνουν άλλους να τις σεξουαλικοποιούν.
Οι κόρες μας, ακόμα και πριν τα σώματά τους πάρουν το γυναικείο τους σχήμα στην εφηβεία, ενθαρρύνονται να φοράνε στηθόδεσμους με ενίσχυση, κραγιόν και εσώρουχα στρινγ. Τους δίνει κάτι τέτοιο μια υγιή αίσθηση της σεξουαλικότητάς τους ή τις υποβιβάζει σε ερωτικές οντότητες πριν καν έχουν την ευκαιρία να καταλάβουν τα ίδια τους τα σώματα; Δυστυχώς πιστεύω ότι ισχύει το δεύτερο.
Τα νεαρά κορίτσια, κόντρα σε αυτό που θέλει να δείξει η κουλτούρα της σεξουαλικότητας, δεν συμπεριφέρονται σαν απελευθερωμένα κορίτσια που έχουν ολοκληρωθεί ως προσωπικότητες μόνες τους. Στην πραγματικότητα ισχύει το αντίθετο. Είναι πιο ευάλωτες σε χαμηλή αυτοεκτίμηση, κατάθλιψη και διαταραχές πρόσληψης τροφής. Και, θέλοντας και μη -φοβούμενη ότι θα χαρακτηριστώ ως οπισθοδρομική φεμινίστρια ή υπερβολική μητέρα- δεν μπορώ να μην τονίσω ότι πιστεύω ότι υπάρχει μια πολύ λεπτή γραμμή ανάμεσα σε αυτό που βλέπω να συμβαίνει στην υπερσεξουαλικοποίηση των κοριτσιών στην ποπ κουλτούρα και στη νομιμοποίηση της παράνομης διακίνησης και σεξουαλικής εκμετάλλευσης των κοριτσιών. Ως δικηγόρoς ανθρωπίνων δικαιωμάτων, καθημερινά παλεύω να δώσω ένα τέλος στην σεξουαλική εκμετάλλευση και τη διακίνηση ανήλικων κοριτσιών. Δεν μπορώ να μη δω τη σχέση που έχει το να σεξουαλικοποιείς ένα 12χρονο κορίτσι και μετά να το κάνεις εύκολο, ανεκτό και αποδεκτό το να γίνεται δυνατό το να την εξαγοράσεις για σεξ.
Πώς μπορώ να διδάξω στην κόρη μου να τιμά τον εαυτό της, να γιορτάζει με αυτοπεποίθηση την γυναικεία της ταυτότητα σε όλες τις διαστάσεις, τις αντιφάσεις και την ιερότητά της, καθώς πλησιάζει την εφηβεία της; Πώς μπορούμε οι μητέρες να μεγαλώσουμε τις κόρες μας, ώστε να περηφανεύονται για τη σεξουαλικότητά τους μόνο όταν είναι ο σωστός χρόνος και με έναν τρόπο που να μην συνάδει με αυτήν την λανθασμένη σεξουαλικοποίηση των σωμάτων τους; Ακούω μητέρες και πατεράδες να απευθύνουν τέτοια ερωτήματα συνέχεια. Στο σχολείο, στην παιδική χαρά, στα πάρτυ γενεθλίων, οι γονείς συζητάμε τους φόβους μας για το πώς θα μεγαλώσουμε κορίτσια σε μια κουλτούρα που τις σεξουαλικοποιεί τόσο νωρίς.
Έτσι, απευθύνομαι στους άλλους γονείς να μετατρέψουν σε δημόσια συζήτηση την υγεία και την ευημερία για τις κόρες τους. Είναι καιρός να επιμείνουμε τα κορίτσια μας να έχουν μια ευκαιρία και να ζήσουν για λίγο ως κορίτσια, πριν γίνουν υποκείμενα σε ένα ασφυκτικό τοπίο καταναλωτισμού, ΜΜΕ και εικόνων από την ποπ κουλτούρα που μετατρέπει το γυναικείο σώμα σε σεξουαλικό αντικείμενο. Και είναι καιρός να δώσουμε στις κόρες μας νέες εικόνες και πρότυπα γυναικείας δύναμης, ικανότητας και σεξουαλικότητας.
[το θέμα συνεχίζεται σε επόμενο ποστ σχετικά με συστάσεις για γονείς]
Σχόλια