Μεταφράζω ένα άρθρο που αφορά το περίπλοκο θέμα της πρόκλησης ντροπής σε ένα άτομο λόγω του βάρους του:
Έχοντας διαβάσει για πολύ καιρό κείμενα συγγραφέων που ασχολούνται με το θέμα της αποδοχής του πάχους, όπως είναι η Kate Harding, μπορώ με σιγουριά να πω ότι υπάρχουν πολλοί άνθρωποι- σχολιαστές που τους ανησυχεί ιδιαίτερα ότι, αν δεν ντροπιάσουμε και δεν προσβάλλουμε τους χοντρούς ανθρώπους για το βάρος τους, δε θα αποκτήσουν κίνητρο για να το χάσουν. Αυτή η "ιδέα" έχει αντικρουστεί κατά κόρον από ερευνητές στην ιατρική σχολή Florida State University College of Medicine, οι οποίοι βρήκαν ότι το ντρόπιασμα των υπέρβαρων ανθρώπων για το βάρος τους συσχετίζεται με απόκτηση βάρους, όχι με απώλεια:
Οι συμμετέχοντες που υφίστατο διακρίσεις λόγω του βάρους τους ήταν 2.5 φορές πιο πιθανό να έχουν γίνει αργότερα παχύσαρκοι και οι συμμετέχοντες που ήταν παχύσαρκοι το 2006 είχαν τριπλάσιες πιθανότητες να εξακολουθούν να είναι παχύσαρκοι το 2010, γράφουν οι ερευνητές.
Δεν πρόκειται για απλή μελέτη. Οι ερευνητές παρακολούθησαν περισσότερους από 6000 συμμετέχοντες για τέσσερα χρόνια, και τα ευρήματά τους δείχνουν ότι το άγχος και η ντροπή συμβάλλουν στην υπερφαγική συμπεριφορά. Όπως έχουν τονίσει πολλοί ακτιβιστές σχετικά με το πάχος, το να προσβάλεις το σώμα κάποιου, τον αποθαρρύνει από το να το χρησιμοποιήσει σε τακτικές που θα τραβήξουν πάνω του ακόμα περισσότερη προσοχή. Η άσκηση ή ακόμα και ένας περίπατος μπορεί να γίνουν δύσκολα, αν όλοι γύρω σου έχουν κάτι να σχολιάσουν για το σώμα σου. Και αν μάλιστα σου επιτραπεί καν να ασκηθείς. Σε μερικές περιπτώσεις, όπως συμβαίνει με το Boy Scout Jamboree (προσκοπικό πρωτάθλημα στις ΗΠΑ), οι υπέρβαροι αποκλείονται από την άσκηση, παρά τις προτροπές να χάσουν βάρος.
Η συζήτηση για την αποδοχή του πάχους συχνά χάνεται ή κολλάει στη συζήτηση του αν η παχυσαρκία είναι η αιτία προβλημάτων όπως τα καρδιαγγειακά νοσήματα και ο διαβήτης ή αν πρόκειται απλώς για συσχέτιση και άρα αν κάποιος μπορεί να είναι ένας υγιής παχύς άνθρωπος. Αλλά ακόμα και αν είναι αντικειμενικά ανθυγιεινό να είναι κανείς παχύσαρκος, η πρόκληση ντροπής σε κάποιον επειδή είναι παχύς είναι μια κακιά ιδέα, όπως κι αν το δει κανείς. Το μόνο που προκαλείται έτσι είναι να έχεις ένα άτομο που νιώθει άσχημα και που πιθανότατα θα κάνει ακόμα περισσότερες ανθυγιεινές επιλογές εξαιτίας αυτού. Ανεξάρτητα από το τι απάντηση δίνει η επιστήμη στο αν το πάχος είναι ή όχι επιζήμιο, σίγουρα η ντροπή είναι.
Έχοντας διαβάσει για πολύ καιρό κείμενα συγγραφέων που ασχολούνται με το θέμα της αποδοχής του πάχους, όπως είναι η Kate Harding, μπορώ με σιγουριά να πω ότι υπάρχουν πολλοί άνθρωποι- σχολιαστές που τους ανησυχεί ιδιαίτερα ότι, αν δεν ντροπιάσουμε και δεν προσβάλλουμε τους χοντρούς ανθρώπους για το βάρος τους, δε θα αποκτήσουν κίνητρο για να το χάσουν. Αυτή η "ιδέα" έχει αντικρουστεί κατά κόρον από ερευνητές στην ιατρική σχολή Florida State University College of Medicine, οι οποίοι βρήκαν ότι το ντρόπιασμα των υπέρβαρων ανθρώπων για το βάρος τους συσχετίζεται με απόκτηση βάρους, όχι με απώλεια:
Οι συμμετέχοντες που υφίστατο διακρίσεις λόγω του βάρους τους ήταν 2.5 φορές πιο πιθανό να έχουν γίνει αργότερα παχύσαρκοι και οι συμμετέχοντες που ήταν παχύσαρκοι το 2006 είχαν τριπλάσιες πιθανότητες να εξακολουθούν να είναι παχύσαρκοι το 2010, γράφουν οι ερευνητές.
Δεν πρόκειται για απλή μελέτη. Οι ερευνητές παρακολούθησαν περισσότερους από 6000 συμμετέχοντες για τέσσερα χρόνια, και τα ευρήματά τους δείχνουν ότι το άγχος και η ντροπή συμβάλλουν στην υπερφαγική συμπεριφορά. Όπως έχουν τονίσει πολλοί ακτιβιστές σχετικά με το πάχος, το να προσβάλεις το σώμα κάποιου, τον αποθαρρύνει από το να το χρησιμοποιήσει σε τακτικές που θα τραβήξουν πάνω του ακόμα περισσότερη προσοχή. Η άσκηση ή ακόμα και ένας περίπατος μπορεί να γίνουν δύσκολα, αν όλοι γύρω σου έχουν κάτι να σχολιάσουν για το σώμα σου. Και αν μάλιστα σου επιτραπεί καν να ασκηθείς. Σε μερικές περιπτώσεις, όπως συμβαίνει με το Boy Scout Jamboree (προσκοπικό πρωτάθλημα στις ΗΠΑ), οι υπέρβαροι αποκλείονται από την άσκηση, παρά τις προτροπές να χάσουν βάρος.
Η συζήτηση για την αποδοχή του πάχους συχνά χάνεται ή κολλάει στη συζήτηση του αν η παχυσαρκία είναι η αιτία προβλημάτων όπως τα καρδιαγγειακά νοσήματα και ο διαβήτης ή αν πρόκειται απλώς για συσχέτιση και άρα αν κάποιος μπορεί να είναι ένας υγιής παχύς άνθρωπος. Αλλά ακόμα και αν είναι αντικειμενικά ανθυγιεινό να είναι κανείς παχύσαρκος, η πρόκληση ντροπής σε κάποιον επειδή είναι παχύς είναι μια κακιά ιδέα, όπως κι αν το δει κανείς. Το μόνο που προκαλείται έτσι είναι να έχεις ένα άτομο που νιώθει άσχημα και που πιθανότατα θα κάνει ακόμα περισσότερες ανθυγιεινές επιλογές εξαιτίας αυτού. Ανεξάρτητα από το τι απάντηση δίνει η επιστήμη στο αν το πάχος είναι ή όχι επιζήμιο, σίγουρα η ντροπή είναι.
Σχόλια