Οι μεγάλοι σε ηλικία άνθρωποι που έχουν κατοικίδια πηγαίνουν στο γιατρό πιο συχνά από αυτούς που δεν έχουν (Siegel, 1990).
Αυτοί που έχουν κατοικίδια έχουν χαμηλότερη αρτηριακή πίεση (Friedman, 1983, Anderson 1992) καθώς και πιο χαμηλά επίπεδα τριγλυκεριδίων και χοληστερόλης (Anderson, 1992).
Η παρέα των κατοικιδίων (και ιδιαίτερα των σκυλιών) βοηθά τα παιδιά στις οικογένειες να προσαρμοστούν καλύτερα σε σοβαρή ασθένεια ή και στο θάνατο του γονέα (Raveis, 1993).
Οι ιδιοκτήτες κατοικιδίων υποφέρουν λιγότερο από το φόβο να βρεθούν θύματα εγκλήματος (Serpel, 1990)
Το να έχεις κατοικίδιο μειώνει τα συναισθήματα μοναξιάς και απομόνωσης (Kidd, 1994).
Τα σκυλιά είναι και προληπτικά και θεραπευτικά μέσα κατά του καθημερινού άγχους (Allen, 1991).
Το να έχεις κατοικίδιο μπορεί να μειώσει τη θνησιμότητα από καρδιακό επεισόδιο κατά 3% (Friedman, 1980).
Τα παιδιά που έχουν κατοικίδια ασχολούνται περισσότερο με δραστηριότητες όπως τα σπορ, χόμπυ, λέσχες, χορωδίες (Melson, 1990).
Η παρουσία ενός σκύλου κατά τη διάρκεια ιατρικής εξέτασης των παιδιών μειώνει το άγχος τους (Nadgengast, 1997, Baun, 1998).
Το 70% των οικογενειών που απέκτησαν κατοικίδιο ανέφεραν ότι αυξήθηκε το επίπεδο οικογενειακής ευτυχίας και διασκέδασης (Cain, 1985).
Η επαφή με τα κατοικίδια αναπτύσσει συμπεριφορά φροντίδας στα παιδιά, πράγμα που μπορεί να οδηγήσει στο να γίνουν πιο περιποιητικοί ως ενήλικες (Melson, 1990).
Η απόκτηση ενός κατοικιδίου αυξάνει την αυτοεκτίμηση των παιδιών(Bergensen, 1989).
Σχόλια