Σύμφωνα με έρευνα του Εργαστηρίου Υγιεινής και Επιδημιολογίας της Ιατρικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (υπεύθυνη καθηγήτρια κυρία Μαλαματένια Αρβανιτίδου)που πραγματοποιήθηκε σε δείγμα 1.221 εφήβων (14 ως18 ετών) και δημοσιεύθηκε πρόσφατα στο επιστημονικό περιοδικό «International Journal of Public Health»
- ο αριθμός των κοριτσιών που καπνίζουν είναι μεγαλύτερος από αυτόν των αγοριών (40,9% έναντι 34,3%)
- το ποσοστό των αγοριών που καπνίζει περισσότερα από 20 τσιγάρα την ημέρα είναι μεγαλύτερο από εκείνο των κοριτσιών (81,2% έναντι 75% των συνολικών καπνιστών)
- 4 στους 10 εφήβους (38,1%) είναι καπνιστές
- οι καπνιστές έχουν πέντε φορές μεγαλύτερη πιθανότητα να καταναλώσουν αλκοόλ
- περισσότεροι από τους μισούς εφήβους (51,9%) καταναλώνουν οινόπνευμα - ξεκινούν να πίνουν αλκοόλ, κατά μέσον όρο, στην ηλικία των 13 ετών.
- Στα αγόρια το ποσοστό που καταναλώνει ποτά είναι 56,6% και στα κορίτσια 48,4%.
- Περιστασιακή κατανάλωση αλκοόλ αναφέρει το 29,5% των μαθητών και συχνή το 12,9%.
Οι ερευνητές συνέδεσαν την κατανάλωση οινοπνεύματος με κοινωνικοδημογραφικές μεταβλητές και άλλα δεδομένα, όπως είναι το χαμηλό επίπεδο εκπαίδευσης-μόρφωσης των γονέων, η έλλειψη σωματικής άσκησης, η κατανάλωση καφέ και το κάπνισμα. Ιδιαίτερα σημαντικό ρόλο στην απόκτηση της κακής συνήθειας της κατανάλωσης αλκοόλ φαίνεται ότι διαδραματίζει το επίπεδο μόρφωσης των γονέων.
(Από άρθρο στο σημερινό Βήμα)
------------------------------------------------------------------------------------
Τρόποι κοινωνικοποίησης, μίμηση των κακών συνηθειών των ενηλίκων, ελλιπέστατη αγωγή σωματικής και ψυχικής υγείας από την οικογένεια και από το σχολείο...Τα αίτια πάνω κάτω γνωστά. Τα αποτελέσματα θα αρχίσουν να φαίνονται σε άλλα θλιβερά ποσοστά τα επόμενα χρόνια. Αντί για καταστροφολογίες όμως, μπορούμε να δράσουμε.
Έρευνες λένε ότι η αύξηση των τιμών των ποτών και των τσιγάρων, ή απαγόρευση πώλησής τους σε ανηλίκους, ή η μείωση στο χαρτζηλίκι των παιδιών, φέρνουν μείωση των καταχρήσεων. Συμπτωματικές θεραπείες, όπως τις λένε, γιατί δεν στοχεύουν στο αίτιο. Μήπως να στραφούμε παράλληλα και στο να δίνουμε σωστά πρότυπα στα παιδιά (και δεν αναφέρομαι στην τηλεόραση και τα άλλα μέσα, αλλά σε εμάς τους ίδιους), στο να τα βοηθούμε να χτίζουν μια στιβαρή αυτοπεποίθηση, χωρίς να χρειάζονται ουσίες για να γεμίσουν τα συναισθηματικά τους κενά και για να γίνουν αρεστοί στους άλλους; Και να επιμείνουμε χωρίς δογματικό και αυστηρό ύφος στην ενημέρωση, την πληροφόρηση, που δε θα δαιμονοποιεί τις ουσίες, ώστε να τις κάνει ακόμα πιο δελεαστικές για τον επαναστάτη έφηβο, αλλά που θα εμπλουτίζει την υπευθυνότητά του και τις γνώσεις του.
Σχόλια