Μερικούς τους ενοχλεί η ετικέτα "χαρισματικός", "ταλαντούχος", κυρίως όταν πρόκειται να αναλάβουν τις ευθύνες τους για την εκπαιδευτική προώθηση και αξιοποίηση των ατόμων αυτών. Το μεγάλο παράδοξο: παινευόμαστε για τις διακρίσεις των σπουδαίων μυαλών μας στο εξωτερικό, ωστόσο τα αφήνουμε να φύγουν.
Τρία άρθρα του Ελεύθερου τύπου σχετικά με τον Ευρωπαϊκό Διαγωνισμό για Νέους Επιστήμονες και τον Νίκο Πασσαλή (οι υπογραμμίσεις με κόκκινο χρώμα δικές μου, προς προβληματισμό ως προς τα χαρακτηριστικά και την πρόνοια των χαρισματικών παιδιών)- αξίζει ένα εύγε και στα σχόλια περί δημοσιογραφικής κάλυψης της συγκεκριμένης είδησης:
http://www.e-tipos.com/newsitem?id=53728http://www.e-tipos.com/newsitem?id=53781
και
http://www.e-tipos.com/newsitem?id=53971
Η «άλλη» Ελλάδα
Στη βάση του οράματος της ψηφιακής διασύνδεσης του Νεγκροπόντε ο Νίκος πρότεινε τη χρήση όλων αυτών των μικρών, ασπρο-πράσινων λάπτοπ όταν θα αγοραστούν από τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, για το «χτίσιμο» ενός κατανεμημένου συστήματος υπολογιστών.
Μαθητής ακόμη στην τρίτη τάξη του 2ου Λυκείου Νεάπολης Θεσσαλονίκης, άρχισε να «ασχολείται» με τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές από την τρυφερή ηλικία των 3 ετών. Γεννήθηκε το 1991. Λίγο πριν οι γονείς του –φιλόλογοι στο επάγγελμα– είχαν αγοράσει έναν ηλεκτρονικό υπολογιστή, τον οποίο ο Νίκος «αποδόμησε» όταν πήγαινε στο δημοτικό προκειμένου να… εξερευνήσει το εσωτερικό του.
Βλέποντας το έμφυτο ενδιαφέρον του για τους υπολογιστές, οι γονείς του υπήρξαν ιδιαίτερα υποστηρικτικοί. «Ηξεραν ότι δεν παίζω απλά παιχνίδια όπως τα άλλα παιδιά, αλλά ότι εξερευνώ», λέει ο ίδιος. Πέρα από στήριξη των γονιών, «καταλυτική» για την ενασχόλησή του με τους υπολογιστές χαρακτηρίζει ο ίδιος τη συμμετοχή του στον Διαγωνισμό Πληροφορικής που διοργανώνεται κάθε χρόνο στην Ελλάδα. «Ο διαγωνισμός μού έδωσε το έναυσμα να μάθω περισσότερα για τους υπολογιστές, να διαβάσω περισσότερα, να εμβαθύνω στη γνώση μου. Ελαβα μέρος για πρώτη φορά πριν από δύο χρόνια, ενώ πέρσι με τη δεύτερη συμμετοχή μου έγινα μέλος της Εθνικής Ομάδας του Διαγωνισμού Πληροφορικής».
Πόσες ώρες περνά ένα τέτοιο παιδί μπροστά από τον υπολογιστή; «Δύσκολο να πεις, πρόκειται για μια συνεχή ενασχόληση που δεν μπαίνει σε στάνταρντ. Εξαρτάται και από το πρόγραμμα της ημέρας. Πάντως η πρώτη κίνηση που κάνω μόλις ξυπνήσω είναι να τσεκάρω τα mail μου», λέει γελώντας.
Για να μετουσιώσει τη γραπτή πρόταση που είχε καταθέσει ως υποψήφιος του εθνικού διαγωνισμού σε project (όλοι οι υποψήφιοι του Ευρωπαϊκού Διαγωνισμού πρέπει να έχουν διακριθεί σε ανάλογους διαγωνισμούς σε εθνικό επίπεδο) και να φτάσει στην Κοπεγχάγη με τα καλύτερα δυνατά εφόδια, η συμβολή του υπουργείου υπήρξε σημαντική, αφού του διέθεσε, μετά την αξιολόγηση της αρχικής γραπτής του πρότασης για το διαγωνισμό, τους απαραίτητους για την υλοποίηση του project ΧΟ υπολογιστές.
Πάνω στο project δούλεψε 12 ολόκληρους μήνες, καθώς απαιτούσε ευρεία και συνδυασμένη γνώση hardware και software. «Τα τεχνικά χαρακτηριστικά του ηλεκτρονικού υπολογιστή επιβάλλουν περιορισμούς, που τους ξεπερνάς με το λογισμικό», εξηγεί.
Στην ερώτηση «λες μετά την επίσκεψη CERN να θελήσεις ν’ ασχοληθείς με τη Φυσική;» απαντά: «Δεν ξέρω τι θα γίνει, η εμπειρία και μόνο όμως πιστεύω ότι θα είναι φανταστική. Γενικά όλη η συμμετοχή μου στο διαγωνισμό μού άνοιξε νέους δρόμους, γνώρισα πολύ κόσμο και έμαθα πολλά. Ηταν σημαντικό επίσης να μοιραστώ τις ιδέες μου και να ακούσω τους κριτές, ώστε κάπου παρακάτω να γίνω καλύτερος».
Ανοικτή επιστολή του ΕΤ
Κάθε εποχή έχει ή διεκδικεί τους δικούς της ήρωες/και «ήρωες». Στις μέρες μας η επικαιρότητα ασφυκτιά εν μέσω σκανδάλων και κοινωνικής πίεσης λόγω της οικονομικής κρίσης. Λόγω των σκληρών και υπαρκτών προβλημάτων της καθημερινότητας. Λόγω της απουσίας κάποιου φωτός στην άκρη του τούνελ.
Χωρίς να τα παραβλέπουμε όλα αυτά, στον ΕΤ προβληματιστήκαμε και αναζητήσαμε μία απάντηση στο ερώτημα: Εχει δικαίωμα μια εφημερίδα να αποστεί έστω και για λίγο -για μία ημέρα, για ένα πρωτοσέλιδο- από τα κεντρικά ζητήματα; Ολα αυτά που απασχολούν τον κόσμο;
Πιστεύουμε πως η απάντηση είναι καταφατική μόνο όταν η μετάβαση σε κάτι άλλο -σε κάτι διαφορετικό- αποτελεί πρόταση και παρέμβαση για μια άλλη ματιά και, πιθανώς, για την ανάδειξη ενός πολύ σημαντικού ζητήματος που υφέρπει και αδυνατεί να βρει έκφραση μέσα στην αδυσώπητη επικαιρότητα.
Η ανάδειξη, λοιπόν, της μικρής αλλά εν τέλει σπουδαίας ιστορίας του 17χρονου Νίκου από τη Θεσσαλονίκη ξεφεύγει από το προσωπικό και αγγίζει το γενικό.
Εκ πρώτης όψεως ισοδυναμεί με μια αισιόδοξη ματιά στα πράγματα.
Ενας νέος, μια μεγάλη ανακάλυψη στον τομέα της Πληροφορικής, μια διεθνής αναγνώριση για τον ίδιο και την Ελλάδα. Πιθανώς μια επιτυχημένη επιστημονική σταδιοδρομία.
«Ε, και;», θα πουν κάποιοι. Και θα βυθιστούν ξανά στην υπόθεση του Βατοπαιδίου, στις δημοσκοπήσεις, στην εσωστρέφεια του κυβερνώντος κόμματος, στην κατάρρευση αμερικανικών και ευρωπαϊκών τραπεζών.
Κι όμως. Η αισιοδοξία φέρνει στην επιφάνεια τα μεγάλα «γιατί».
Γιατί, για παράδειγμα, η ιστορία του Νίκου να είναι τόσο μοναδική;
Γιατί της αξίζει τέτοια προβολή;
Ε, λοιπόν, εκεί βρίσκεται το θέμα. Η ιστορία του Νίκου δεν είναι μοναδική. Υπάρχουν κι άλλα παιδιά που υπερβαίνουν την τετριμμένη εκπαιδευτική καθημερινότητα και κατορθώνουν σημαντικά πράγματα. Παιδιά που ίσως σπουδάσουν στο εξωτερικό -όσα έχουν την οικονομική δυνατότητα- και βρεθούν στα μεγαλύτερα πανεπιστήμια και ερευνητικά κέντρα της υφηλίου. Τι κάνει, όμως, για όλα αυτά τα παιδιά η Ελλάδα; Μπορεί να τα κρατήσει στο δημόσιο πανεπιστήμιο; Μπορεί να τα αξιοποιήσει για το καλό του τόπου; Οι απαντήσεις σε όλα αυτά τα ερωτήματα δεν είναι καθόλου αισιόδοξες.
Και αποκαλύπτουν μία από τις σοβαρότερες παθογένειες του εκπαιδευτικού και του πολιτικού μας συστήματος.
Ο ΕΤ προτείνει κάτι πολύ απλό. Εν μέσω της επικαιρότητας που προαναφέραμε, ας βρουν λίγο χρόνο ο πρωθυπουργός, ο υπουργός Παιδείας και οι πολιτικοί αρχηγοί να καλέσουν και να συναντήσουν τον Νίκο από τη Θεσσαλονίκη. Για ν’ αναδείξουν συμβολικά και ουσιαστικά τις πραγματικές ανάγκες της χώρας. Τον κεντρικό προσανατολισμό που πρέπει να έχουμε ως πολιτικό σύστημα και ως κοινωνία: την προσπάθεια του αγώνα για το καλύτερο.
Και ας το καταλάβουμε. Στις εποχές της απαξίωσης των πάντων η απάντηση δεν βρίσκεται ούτε στην επιτηδευμένη οργή ούτε στη σιωπή των αμνών. Βρίσκεται στους δρόμους που χαράσσουν οι άνθρωποι με τον κόπο τους. Κι αυτοί οι άνθρωποι πρέπει να τύχουν -επιτέλους- της προσοχής μας.
ΚΑΡΑΚΩΣΤΑ ΝΕΚΤΑΡΙΑ
Ελεύθερος Τύπος
-----------------------------------------------------------
Στο μικροσκόπιο των νεαρών Αϊνστάιν
Ενας διαγωνισμός που φιλοδοξεί να αποτελέσει την «κοιτίδα» των επόμενων Einstein, Bohr και Berners–Lee
Περπατώντας ανάμεσα στους νέους επιστήμονες και συζητώντας μαζί τους, καταλαβαίνεις ότι δεν πρόκειται για… nerds, βυθισμένους σε θεωρίες και μαθηματικές πράξεις. Είναι άνθρωποι που, παρά το νεαρό της ηλικίας τους, αφουγκράζονται τα προβλήματα του πλανήτη, γι’ αυτό και εστιάζουν σε «πράσινα» project, ενώ προβληματίζονται και αξιοποιούν τις γνώσεις τους και το ενδιαφέρον τους για την επιστήμη και την τεχνολογία στην αναζήτηση πρωτοποριακών λύσεων.
«Πώς μπορούμε από τα φύλλα των δέντρων υπό συνθήκες φθορισμού να καταλάβουμε αν υπάρχει μόλυνση στην ατμόσφαιρα;», «Μπορούμε χρησιμοποιώντας ηλιακά αερόστατα να μεταφέρουμε αντικείμενα ή να “σηκώσουμε” δορυφόρους στο Διάστημα;», «Τι πληροφορίες μας δίνει ένας μετεωρίτης για το ηφαιστειακό παρελθόν και το μέλλον της Σελήνης;», «Πώς η βενζίνη θα γίνει… οικολογική; Θα μπορούσαμε να παράγουμε ενέργεια από θαλασσινό νερό;» ήταν μερικές από τις ερωτήσεις που απάντησαν με τις εργασίες τους οι νεαροί επιστήμονες. Την προσοχή και δύο θέσεις στον τελικό πίνακα των νικητών συγκέντρωσαν η Εmer Jones από την Ιρλανδία και η Εlisabeth Muller από τη Βρετανία. Η 14χρονη Ιρλανδέζα -έχοντας από μικρή ηλικία ενδιαφέρον για τις κατασκευές- αναζήτησε έναν τρόπο ώστε τα προσωρινά καταλύματα που κατασκευάζονται από αμμόσακο (τα γνωστά ως sandbags) να γίνουν πιο ελαφριά και πιο φθηνά. Πώς; Αντικαθιστώντας το συρματόπλεγμα που απαιτείται για το στήσιμο αυτών των καταλυμάτων με στικ από μπαμπού σε διάταξη Χ. «Mε τον τρόπο που προτείνω, η μεταφορά των καταλυμάτων γίνεται ευκολότερη. Επιπλέον, το μπαμπού είναι ένα υλικό που μπορεί να βρεθεί και στον τόπο της καταστροφής», τόνισε στον ΕΤ. Οσο για τη Βρετανίδα; Οι επισκέπτες που πέρασαν από το περίπτερό της είχαν τη δυνατότητα να πιάσουν στα χέρια τους και να νιώσουν την αίσθηση ενός μετεωρίτη!
Γεωλογία και πιο συγκεκριμένα Σεληνιακή Γεωχημεία, Μαθηματικά, Μηχανολογία και... ανατολικό μπλοκ (50% των μεγάλων νικητών καταγόταν από ανατολικές χώρες) ήταν τελικώς τα βασικά στοιχεία του... αλγορίθμου της νίκης. Μια συσκευή μπορεί να παρακολουθεί το καρδιαγγειακό μας σύστημα, ένα απλό software που μπορεί να πει σε λίγα λεπτά αν κάποιος πάσχει από αχρωματοψία, ένα ρομποτάκι που λειτουργεί σαν δασοφύλακας και ανιχνεύει φωτιές, ένα τεράστιο μουσικό όργανο από αυλούς, αλλά και η καλύτερη διαδρομή για να κερδίσεις έναν αγώνα σκι ήταν μερικά ακόμη εντυπωσιακά projects. Ανεξάρτητα από τα αποτελέσματα, ο διαγωνισμός λειτούργησε σαν «meeting point» για τους νέους επιστήμονες, που είχαν την ευκαιρία να γνωριστούν μεταξύ τους, να ανταλλάξουν απόψεις για το σήμερα και το αύριο της επιστήμης, να θεμελιώσουν ένα δίκτυο μελλοντικής συνεργασίας και επικοινωνίας. Η ανάγκη της συνεργασίας και διασυνοριακής ανταλλαγής στην έρευνα και την ανάπτυξη είναι οι κύριες επιδιώξεις της Ευρώπης, ώστε να μπορέσει να αντιμετωπίσει τις προσκλήσεις του μέλλοντος.
Ο Δήμος της Κοπεγχάγης τίμησε τους νέους επιστήμονες σαν… παγκόσμιους πρωταθλητές. Στη Δανία δεν… γκρεμίζουν τα τείχη, αλλά υπάρχει η παράδοση να τους καλούν στο δημαρχείο της πόλης και να τους κερνούν τηγανίτες. Οι πύλες του δημαρχείου για το γλυκό κέρασμα άνοιξαν για τους συμμετέχοντες στο διαγωνισμό.
ΚΑΡΑΚΩΣΤΑ ΝΕΚΤΑΡΙΑ
Ελεύθερος Τύπος
--------------------------------------------------------------------
Μετά την επιτυχία η αναγνώριση
Συγχαρητήριο τηλεγράφημα του πρωθυπουργού στον 17χρονο που πρώτευσε σε διεθνή διαγωνισμό.
Συγχαρητήρια επιστολή στον 17χρονο Νίκο Πασσαλή που κέρδισε το πρώτο βραβείο των μεγαλύτερων ερευνητικών κέντρων της Ευρώπης για ευρεσιτεχνία στο χώρο των ηλεκτρονικών υπολογιστών απέστειλε ο πρωθυπουργός κ. Κώστας Καραμανλής.
Η περίπτωσή του την οποία ο ΕΤ ανέδειξε χθες ως πρώτο θέμα δημιούργησε ιδιαίτερο ενδιαφέρον.
Χαρακτηριστική είναι η τοποθέτηση του κυβερνητικού εκπροσώπου κ. Θεόδωρου Ρουσόπουλου στο press room: «Θα πρέπει να συγχαρούμε όλοι το νεαρό συμπατριώτη μας για αυτή την επιτυχία που είχε και η οποία είμαι βέβαιος ότι αποδεικνύει πως η θέληση, η συστηματική προσπάθεια, η επιμονή ενός ανθρώπου σε κάτι το οποίο αγαπά, κάτι το οποίο υπηρετεί, αποδίδουν καρπούς. Εχουμε πάρα πολλές τέτοιες περιπτώσεις στο παρελθόν. Περιπτώσεις που έχουν να κάνουν με μαθητές που έλαβαν μέρος σε διεθνείς διαγωνισμούς είτε στα μαθηματικά είτε στο λόγο ή σε άλλους τομείς, όπου διακρίθηκαν.
Με την πολιτική μας, επιτρέψτε μου να πω, αυτό είναι το μήνυμα το οποίο στέλνουμε όλα αυτά τα χρόνια: Χρειάζεται να αλλάξουμε το περιβάλλον, να δημιουργήσουμε εκείνες τις συνθήκες όπου, αυτό που λέει και η εφημερίδα σας, από ό,τι είδα, η άλλη Ελλάδα, δεν αποτελεί μειοψηφία, αλλά είναι η πραγματική πλειοψηφία».
Από την πλευρά του ο Νίκος Πασσαλής μιλώντας στον ραδιοφωνικό σταθμό City 99,5 επισήμανε ότι το βραβείο στον διαγωνισμό τού δίνει τη δυνατότητα να πάει στο CERN, κάτι που «ήταν πάντα ένα όνειρο και ακόμα δεν μπορώ να το πιστέψω ότι θα φτάσω έως εκεί». Μιλώντας για το πρότζεκτ του τόνισε ότι μπορεί να έχει διάφορες εφαρμογές. «Πρώτα απ’ όλα τα Πανεπιστήμια έχουν πάντα ανάγκη για επεξεργαστική ισχύ, οπότε μπορεί να προωθηθεί η έρευνα με αυτόν τον τρόπο και επίσης οι κυβερνήσεις μπορούν να νοικιάζουν ένα μέρος της υπολογιστικής ισχύος σε ερευνητικά κέντρα», ανέφερε.
Ερωτώμενος γιατί προτιμά το ελληνικό Πανεπιστήμιο, αν και μετά την επιτυχία του ανοίγει η πόρτα για σπουδές στο εξωτερικό με υποτροφία, ο 17χρονος απάντησε: «Δύσκολη ερώτηση. Αλλά προς το παρόν ενδιαφέρομαι να σπουδάσω στην Ελλάδα για τα προπτυχιακά».
Δήλωση Στυλιανίδη
Στο μεταξύ και ο υπ. Παιδείας κ. Ευρ. Στυλιανίδης με δήλωσή του στον ΕΤ για την επιτυχία του μαθητή τόνισε: «Η διάκριση του 17χρονου Νίκου Πασσαλή αναδεικνύει τις πραγματικές δυνατότητες της νέας γενιάς της χώρας μας καθώς και του εκπαιδευτικού μας συστήματος. Ο μαθητής του 2ου Λυκείου Νεάπολης Θεσσαλονίκης είναι ένα από τα λαμπρά παραδείγματα διεθνούς διάκρισης νέων Ελλήνων που αποδεικνύουν πόσο μπορεί να πετύχει η ελληνική εκπαίδευση στη χώρα μας όταν δώσει τις δυνατότητες και τις ευκαιρίες σε ανθρώπους που μπορούν και αξίζουν να αναδείξουν τις ικανότητες και τις δεξιότητές τους. Διακρίσεις σαν του 17χρονου Θεσσαλονικιού μαθητή, που πυκνώνουν τα τελευταία χρόνια, ενδυναμώνουν την αυτοπεποίθηση και την αισιοδοξία μας για μια καλύτερη Ελλάδα, για ένα πιο σύγχρονο και αποτελεσματικό εκπαιδευτικό σύστημα, και μας δίνουν κουράγιο και δύναμη να συνεχίσουμε στο δύσκολο και ανταποδοτικό δρόμο των μεταρρυθμίσεων που ξεκινήσαμε. Αξίζουν συγχαρητήρια σε αυτόν, στους καθηγητές και στους γονείς του».
Της ΜΙΚΑΣ ΚΟΝΤΟΡΟΥΣΗ
Ελεύθερος Τύπος
Σχόλια