Στο χτεσινό ΒΗΜΑ, ένα άρθρο αναφέρεται στις τεράστιες λίστες αναμονής που υπάρχουν για τις ιατρικές ειδικότητες, που ξεπερνούν τα 10 χρόνια πολλές φορές. Το άρθρο κλείνει με την εξής φράση:
Βεβαίως η ευθύνη ανήκει τελικά στην πολιτεία. Που πρέπει να αναδιαρθρώσει την Παιδεία συνδέοντας τις σπουδές με την εργασία. Ενα ειλικρινές και εφαρμόσιμο πρόγραμμα είναι το ζητούμενο από τα κόμματα που κυβερνούν τη χώρα.
Αναρρωτιέμαι αν είναι συνετό όμως να εναποθέτουμε όλες τις ευθύνες στην Πολιτεία. Τη στιγμή που ο υποψήφιος επιλέγει κατεύθυνση ή συμπληρώνει το μηχανογραφικό του δελτίο, δεν είναι ο ίδιος ο υποψήφιος (που στα 18 του πλέον μπορεί να ψηφίζει και να οδηγεί, άρα θεωρείται από την πολιτεία υπεύθυνο ενήλικο άτομο) που θα πρέπει να κάνει τις επιλογές του με σύνεση, έχοντας κάνει πρώτα μια έρευνα ως προς την απορροφησιμότητα των επαγγελμάτων. Υπάρχει και το μάθημα του σχολικού προσανατολισμού, όποτε είτε οι καθηγητές είτε οι μαθητές το λαμβάνουν σοβαρά βέβαια υπόψη. Υπάρχουν και διάφοροι φορείς που διεξάγουν τεστ επαγγελματικού προσανατολισμού και ενημερώνουν για την πραγματικότητα (σύνδεση σπουδών με επάγγελμα).
Ή, όταν βγαίνουν οι βάσεις, που πολλοί επιλέγουν να γραφτούν σε οποιαδήποτε σχολή μπόρεσαν να περάσουν, αρκεί να πάρουν ένα πτυχίο, ακόμα κι αν αυτό δεν ήταν της προτίμησης, των κλίσεων, των ενδιαφερόντων και των ικανοτήτων τους, θα πρέπει να κατηγορούμε την πολιτεία που συντηρεί σχολές με μικρή σύνδεση με τον επαγγελματικό χώρο; Και, αν η απάντηση είναι ναι, ευθύνεται η πολιτεία, αναλογιζόμαστε την τεράστια αντίδραση που θα προκληθεί από το κλείσιμο σχολών; Μήπως μια μέση λύση είναι να ενισχυθεί το μάθημα του επαγγελματικού προσανατολισμού στα σχολεία, να λάβουν μέτρα οι ίδιες οι σχολές (π.χ. να μη δέχονται νεοεισαχθέντες κάθε χρόνο αλλά πιο αραιά), να απελευθερωθούν οι γονείς από υπερεκτιμήσεις, προβολές δικών τους απωθημένων επιθυμιών και κοινωνικής προβολής, και να σταματήσουν οι προεκλογικές υποσχέσεις νέων σχολών (για την τόνωση της οικονομίας τοπικών κοινωνιών) με αποτέλεσμα τις υπερβολικά πολλές και όχι επαγγελματικά χρήσιμες σχολές;
Βεβαίως η ευθύνη ανήκει τελικά στην πολιτεία. Που πρέπει να αναδιαρθρώσει την Παιδεία συνδέοντας τις σπουδές με την εργασία. Ενα ειλικρινές και εφαρμόσιμο πρόγραμμα είναι το ζητούμενο από τα κόμματα που κυβερνούν τη χώρα.
Αναρρωτιέμαι αν είναι συνετό όμως να εναποθέτουμε όλες τις ευθύνες στην Πολιτεία. Τη στιγμή που ο υποψήφιος επιλέγει κατεύθυνση ή συμπληρώνει το μηχανογραφικό του δελτίο, δεν είναι ο ίδιος ο υποψήφιος (που στα 18 του πλέον μπορεί να ψηφίζει και να οδηγεί, άρα θεωρείται από την πολιτεία υπεύθυνο ενήλικο άτομο) που θα πρέπει να κάνει τις επιλογές του με σύνεση, έχοντας κάνει πρώτα μια έρευνα ως προς την απορροφησιμότητα των επαγγελμάτων. Υπάρχει και το μάθημα του σχολικού προσανατολισμού, όποτε είτε οι καθηγητές είτε οι μαθητές το λαμβάνουν σοβαρά βέβαια υπόψη. Υπάρχουν και διάφοροι φορείς που διεξάγουν τεστ επαγγελματικού προσανατολισμού και ενημερώνουν για την πραγματικότητα (σύνδεση σπουδών με επάγγελμα).
Ή, όταν βγαίνουν οι βάσεις, που πολλοί επιλέγουν να γραφτούν σε οποιαδήποτε σχολή μπόρεσαν να περάσουν, αρκεί να πάρουν ένα πτυχίο, ακόμα κι αν αυτό δεν ήταν της προτίμησης, των κλίσεων, των ενδιαφερόντων και των ικανοτήτων τους, θα πρέπει να κατηγορούμε την πολιτεία που συντηρεί σχολές με μικρή σύνδεση με τον επαγγελματικό χώρο; Και, αν η απάντηση είναι ναι, ευθύνεται η πολιτεία, αναλογιζόμαστε την τεράστια αντίδραση που θα προκληθεί από το κλείσιμο σχολών; Μήπως μια μέση λύση είναι να ενισχυθεί το μάθημα του επαγγελματικού προσανατολισμού στα σχολεία, να λάβουν μέτρα οι ίδιες οι σχολές (π.χ. να μη δέχονται νεοεισαχθέντες κάθε χρόνο αλλά πιο αραιά), να απελευθερωθούν οι γονείς από υπερεκτιμήσεις, προβολές δικών τους απωθημένων επιθυμιών και κοινωνικής προβολής, και να σταματήσουν οι προεκλογικές υποσχέσεις νέων σχολών (για την τόνωση της οικονομίας τοπικών κοινωνιών) με αποτέλεσμα τις υπερβολικά πολλές και όχι επαγγελματικά χρήσιμες σχολές;
Σχόλια