Άλλη μια έρευνα που μας δίνει κάποια στοιχεία σε σχέση με το δίλημμα των γονέων ως προς τη φροντίδα των μικρών τους παιδιών όταν αυτοί εργάζονται. Στα χτεσινά ΝΕΑ αναφέρεται βρετανική έρευνα του Institute of Education του Λονδίνου (Rosemary Bennett, THE TIMES) σε πολύ μεγάλο δείγμα παιδιών:"Τα παιδιά που τα φροντίζουν η γιαγιά και ο παππούς, ενώ η μαμά βρίσκεται στη δουλειά, θα τα κατάφερναν καλύτερα αν πήγαιναν σ΄ έναν βρεφονηπιακό σταθμό, έδειξε μια νέα μελέτη. Από τη μελέτη διαπιστώθηκε ότι τα παιδιά που φρόντιζαν ο παππούς και η γιαγιά πάσχισαν πολύ για να κοινωνικοποιηθούν με τους συνομηλίκους τους όταν έγιναν 3 ετών, εμφάνισαν σημαντικά περισσότερα προβλήματα συμπεριφοράς και υπολείπονταν σε σημαντικά στάδια της ανάπτυξής τους, σε σύγκριση με παιδιά που μεγάλωσαν σε βρεφονηπιακούς σταθμούς, με νταντάδες, ακόμη και με άλλα μέλη της οικογένειας. Το μόνο σαφές όφελος των πρώτων, ήταν ότι το λεξιλόγιό τους ήταν καλύτερο. Τη μελέτη πραγματοποίησαν σε δείγμα 4.800 παιδιών που γεννήθηκαν το 2000 και το 2001 ερευνητές του Εκπαιδευτικού Ινστιτούτου του Πανεπιστημίου του Λονδίνου. Όλα είχαν μητέρες που εργάζονταν όταν ήταν μωρά. Τα παιδιά που φρόντισαν οι γιαγιάδες και οι παππούδες τους αποτελούσαν πάνω από το ένα τρίτο του δείγματος και οι ερευνητές είπαν ότι οι διαφορές ανάμεσα στην ομάδα αυτή και τις άλλες ήταν σημαντικές. Από 9 μηνών Το πιο ανησυχητικό από τα ευρήματα ήταν τα προβλήματα συμπεριφοράς που παρουσίασαν στην ηλικία των εννέα μηνών. Στα 3 χρόνια τους εμφάνιζαν πολλά περισσότερα συμπτώματα υπερδραστηριότητας, αντικοινωνική συμπεριφορά και γενικά προβλήματα συμπεριφοράς- πάντα σε σχέση με τα άλλα. Σε όρους κοινωνικών δεξιοτήτων, τα αγόρια που φρόντιζαν ο παππούς και η γιαγιά τα πήγαν ιδιαίτερα άσχημα, ανεξαρτήτως κοινωνικού υπόβαθρου. Στο πλαίσιο της μελέτης, δεν εξετάστηκε γιατί τα παιδιά που φρόντιζαν ο παππούς και η γιαγιά εμφάνισαν περισσότερα προβλήματα συμπεριφοράς. Όμως οι ερευνητές λένε πως άλλη έρευνα έδειξε ότι η επαγγελματική φροντίδα των παιδιών, από εξειδικευμένους ανθρώπους, μπορεί να τα βοηθήσει να αναπτύξουν τις κοινωνικές δεξιότητες που χρειάζονται για να τα πηγαίνουν καλά με τους συνομηλίκους τους και να αποφύγουν σοβαρότερα προβλήματα αργότερα."
--------------------------------------------------------------------------------------
Χρειάζεται λοιπόν περαιτέρω έρευνα για να διαπιστωθούν τα αίτια αυτών των διαφορών. Σίγουρα πολλοί επηρεάζονται από τη συμπάθειά τους προς την τρίτη ηλικία και από την ευγνωμοσύνη τους προς τους παππούδες και τις γιαγιάδες που προσφέρονται (ανιδιοτελώς πάντα;) να 'κρατήσουν' τα παιδιά. Ωστόσο, οφείλουμε να βλέπουμε με αντικειμενικότητα το θέμα της καταλληλότητας του περιβάλλοντος. Ίσως οι παππούδες να έχουν υπερβολική αδυναμία, υπερπροστατευτικότητα και συγχωρετικότητα απέναντι στα εγγόνια. Βλέπουμε ότι διαφορές υπάρχουν ακόμα και όταν το παιδί μεγαλώνει με άλλο μέλος της οικογένειας ή με baby sitter, οπότε οι διαφορές αυτές δεν οφείλονται μόνο στην ύπαρξη ή μη συνομηλίκων, για να βγάλουμε ένα ασφαλές συμπέρασμα. Ποιοτικά χαρακτηριστικά στην ανατροφή και τη φροντίδα που δίνουν οι παππούδες και οι γιαγιάδες κατά μέσο πάντα όρο φαίνεται ότι επιφέρουν αρνητικές διαφοροποιήσεις στην κοινωνική και συναισθηματική ανάπτυξη των παιδιών.
Σίγουρα βέβαια είναι η αναγκαία λύση για οικονομικούς λόγους για ορισμένες οικογένειες. Ωστόσο, οι παιδικοί σταθμοί ή η βοήθεια από κάποιο εξειδικευμένο σπουδαγμένο άτομο φαίνεται ότι δεν υπονομεύει την ομαλή ανάπτυξη του παιδιού, εφόσον βέβαια πρόκειται για σωστούς επαγγελματίες. Σε κάποιο επόμενο ποστ αξίζει να ασχοληθούμε με τα κριτήρια με τα οποία προσλαμβάνουν γονείς νταντάδες ή τα κριτήρια επιλογής βρεφονηπιακών και παιδικών σταθμών.
για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με την έρευνα, στο άρθρο της Guardian .
Σχόλια