Οι άνθρωποι που αποφασίζουν με άδειο στομάχι έχουν
περισσότερες πιθανότητες να μην αξιολογήσουν σωστά όλα τα δεδομένα και
τελικά να λάβουν ριψοκίνδυνες αποφάσεις, σύμφωνα με γερμανούς
επιστήμονες.
Πρόσφατες έρευνες έδειξαν ότι η έντονη πείνα επηρεάζει σε σημαντικό βαθμό τις περιοχές του εγκεφάλου που είναι υπεύθυνες για τη λήψη αποφάσεων.
Οι επιστήμονες μάλιστα επισημαίνουν πως το αντανακλαστικό της πείνας
δεν επηρεάζει μονάχα τον άνθρωπο αλλά και τα ζώα και τονίζουν ότι δεν
είναι τυχαίο το γεγονός ότι τα σαρκοβόρα ζώα, όταν πεινούν υπερβολικά,
κάνουν παρακινδυνευμένες επιθέσεις στην προσπάθειά τους να πιάσουν το
θήραμά τους.
Μια ομάδα επιστημόνων από το Ινστιτούτο Νευροβιολογίας Max Planck στη Γερμανία, προκειμένου να εξετάσει τη θεωρία αυτή και να αποδείξει ότι ορισμένα νευρικά κύτταρα ενεργοποιούνται ή απενεργοποιούνται με διαφορετικά επίπεδα πείνας, έκανε πειράματα χρησιμοποιώντας φρουτόμυγες. Οι ερευνητές τοποθέτησαν σε έναν πάγκο πολύ ώριμα (σχεδόν σάπια) φρούτα και λαχανικά, τα οποία λόγω της ωρίμανσής τους απελευθέρωναν διοξείδιο του άνθρακα. Στη συνέχεια άφησαν τις μύγες ελεύθερες, ώστε να εξετάσουν πως θα κινηθούν, λαμβάνοντας υπόψη ότι τα συγκεκριμένα έντομα ενστικτωδώς αποφεύγουν το διοξείδιο του άνθρακα, το οποίο συνήθως συνδέουν με την ύπαρξη κινδύνου. Διαπίστωσαν, λοιπόν, ότι οι μύγες που πεινούσαν, αγνόησαν το ένστικτό τους και παρά το διοξείδιο του άνθρακα έπεσαν στην ώριμη τροφή. Αντίθετα, όσες δεν πεινούσαν, απομακρύνθηκαν από αυτή, όπως άλλωστε ήταν αναμενόμενο.
«Το γεγονός ότι οι πεινασμένες μύγες συνέχισαν να τρώνε παρόλο που υπήρχε διοξείδιο του άνθρακα δείχνει ο εγκέφαλός τους έδινε σήμα να μπουν σε κίνδυνο προκειμένου να ικανοποιήσουν την πείνα τους. Είναι συναρπαστικό να διαπιστώνεις ότι το αίσθημα της πείνας επηρεάζει σε τόσο μεγάλο βαθμό τα σημεία του εγκεφάλου που ευθύνονται για τη λήψη αποφάσεων», δηλώνει η δρ Grunwald-Kadow.
image: http://www.laurenraelife.com/wp-content/uploads/2013/02/hungry-12157.jpg
Μια ομάδα επιστημόνων από το Ινστιτούτο Νευροβιολογίας Max Planck στη Γερμανία, προκειμένου να εξετάσει τη θεωρία αυτή και να αποδείξει ότι ορισμένα νευρικά κύτταρα ενεργοποιούνται ή απενεργοποιούνται με διαφορετικά επίπεδα πείνας, έκανε πειράματα χρησιμοποιώντας φρουτόμυγες. Οι ερευνητές τοποθέτησαν σε έναν πάγκο πολύ ώριμα (σχεδόν σάπια) φρούτα και λαχανικά, τα οποία λόγω της ωρίμανσής τους απελευθέρωναν διοξείδιο του άνθρακα. Στη συνέχεια άφησαν τις μύγες ελεύθερες, ώστε να εξετάσουν πως θα κινηθούν, λαμβάνοντας υπόψη ότι τα συγκεκριμένα έντομα ενστικτωδώς αποφεύγουν το διοξείδιο του άνθρακα, το οποίο συνήθως συνδέουν με την ύπαρξη κινδύνου. Διαπίστωσαν, λοιπόν, ότι οι μύγες που πεινούσαν, αγνόησαν το ένστικτό τους και παρά το διοξείδιο του άνθρακα έπεσαν στην ώριμη τροφή. Αντίθετα, όσες δεν πεινούσαν, απομακρύνθηκαν από αυτή, όπως άλλωστε ήταν αναμενόμενο.
«Το γεγονός ότι οι πεινασμένες μύγες συνέχισαν να τρώνε παρόλο που υπήρχε διοξείδιο του άνθρακα δείχνει ο εγκέφαλός τους έδινε σήμα να μπουν σε κίνδυνο προκειμένου να ικανοποιήσουν την πείνα τους. Είναι συναρπαστικό να διαπιστώνεις ότι το αίσθημα της πείνας επηρεάζει σε τόσο μεγάλο βαθμό τα σημεία του εγκεφάλου που ευθύνονται για τη λήψη αποφάσεων», δηλώνει η δρ Grunwald-Kadow.
image: http://www.laurenraelife.com/wp-content/uploads/2013/02/hungry-12157.jpg
Σχόλια