Γιορτές για λιγότερο ένθρησκες οικογένειες

Πολλοί γονείς που δεν είναι ιδιαίτερα θρήσκοι ή που είναι άθεοι προβληματίζονται σε εποχές στις οποίες κυριαρχούν θρησκευτικές γιορτές, για το πώς να χειριστούν το θέμα με τα παιδιά τους. Είναι ένα ευαίσθητο θέμα, γιατί στην Ελλάδα οι μη θρησκευόμενοι αποτελούν μειοψηφία και ο αθεϊσμός συχνά είναι ταμπού ή παρερμηνευμένος μέσα από διάφορα στερεότυπα. Οι γονείς θα χειριστούν το θέμα των εορτών ανάλογα με τα δικά τους πιστεύω. Υπάρχουν γονείς που δεν επιτρέπουν οτιδήποτε εορταστικό αυτές τις μέρες και γονείς που αποφασίζουν να περιμένουν να φτάσει το παιδί τους σε μια καταλληλότερη ηλικία, ώστε να συζητήσουν μαζί του σχετικά με τη θρησκεία, τα θρησκευτικά έθιμα και τις γιορτές.

Σίγουρα ένας ψυχολόγος δεν έχει πάντα τις σωστές απαντήσεις για όλους, ιδίως για ένα θέμα που ο καθένας έχει τη δική του αντίληψη για λεπτά θέματα στα οποία δε χωρά ιδιαίτερη συζήτηση. Και σε καμία περίπτωση δε σημαίνει αυτό ότι συστήνεται να εφαρμόζονται ημίμετρα για ένα τόσο ευαίσθητο θέμα, καθώς μπορεί κανείς να υποστηρίξει ότι δεν είναι σωστό να γιορτάζουν θρησκευτικές γιορτές άνθρωποι που δεν πιστεύουν. Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι ο καθένας έχει δικαίωμα στην άποψή του, πάντα βέβαια με σεβασμό και κατανόηση προς τους συνανθρώπους μας, αφού κανείς δεν δικαιούται να επιβάλει απόψεις και να ασκήσει αυστηρή, απόλυτη και μη εποικοδομητική κριτική.

Ωστόσο, θα πρέπει οι γονείς να λάβουν υπόψη τους το γεγονός ότι το παιδί τους μεγαλώνει σε μια κοινωνία που στην πλειοψηφία της γιορτάζει συγκεκριμένα πράγματα και στολίζει χριστουγεννιάτικο δέντρο, τρώει εορταστικά γλυκίσματα, ψέλνει τα κάλαντα, αγοράζει και δέχεται δώρα. Ένα παιδί αποκλεισμένο από όλα αυτά ίσως νιώσει μειονεκτικά και ίσως να στραφεί και ενάντια στους γονείς του που το απομονώνουν από όλες αυτές τις πολύ ευχάριστες για τα παιδιά παραδόσεις. Θα αντιμετωπίσει δυσκολίες στο σχολείο και σε σύγκριση με άλλα συνομήλικα παιδιά.

Ο γονιός που είναι διατεθειμένος να αφήσει ένα μικρό περιθώριο θρησκευτικών εορτασμών στην οικογενειακή του ζωή μπορεί να ασχοληθεί με τα παιδιά του με διάφορα πράγματα κατά τη διάρκεια των εορτών, χάριν κοινωνικών συμβάσεων. Και τελικά μπορεί να ανακαλύψει μια νέα ισορροπία σχετικά με τις γιορτές και να επιλέξει να τηρεί κάποια έθιμα "έτσι για το καλό", που μπορεί να είναι και πολύ ευχάριστα για τον ίδιο.

Μπορεί λοιπόν η οικογένεια να στολίσει το σπίτι όπως επιθυμεί, να επικεντρώσει στον εορτασμό της Πρωτοχρονιάς (που δεν έχει άλλωστε θρησκευτική χροιά, καθώς γιορτάζεται η αλλαγή του χρόνου) και να εστιάσει στον απολογισμό της προηγούμενης χρονιάς, σε ανασκοπήσεις, σε ευχές για το νέο έτος, σε ανταλλαγή δώρων, σε κατασκευές, σε τραγούδια που αναφέρονται περισσότερο στην Πρωτοχρονιά παρά στη γέννηση του Χριστού. Έτσι, θα χαρίσει στα παιδιά εορταστικές εμπειρίες, θα τα προστατέψει από τον αποκλεισμό και θα νιώσει ότι κάπως προσπαθεί να περιφρουρήσει τις πεποιθήσεις της.

Οι γιορτές άλλωστε δίνουν μια αφορμή σε όλους, μεγάλους και μικρούς, ένθεους και άθεους, θρησκευόμενους και άθρησκους, να αναλογιστούν πάνω σε αξίες του αλληλοσεβασμού, της φιλανθρωπίας, της αλληλεγγύης, της αγάπης προς τον συνάνθρωπο και της αξίας που έχουν οι έννοιες της ελευθερίας, της ειρήνης και της ελπίδας!

Καλές γιορτές σε όλους λοιπόν!