Στην εποχή μας τα μέσα ενημέρωσης και κοινωνικής δικτύωσης αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μας. Θέλοντας και μη, συμμετέχουμε σε μια παγκόσμια ανταλλαγή πληροφοριών. Μερικές φορές όμως είναι πολύ πιθανό να νιώθουμε “μπουκωμένοι” από όλον αυτόν τον καταιγισμό. Είναι φυσιολογικό αυτό;
Η ολοένα και πιο εκτεταμένη χρήση συσκευών που αποτελούν το μέσο στο οποίο έχουμε πρόσβαση στα μέσα ενημέρωσης και κοινωνικής δικτύωσης έχει ως αποτέλεσμα να δεχόμαστε πολύ περισσότερα από αυτά που ίσως αντέχουμε. Συχνά επισκεπτόμαστε μια σελίδα, για να ρίξουμε μια ματιά στα νέα των “φίλων” μας ή για να διαβάσουμε για την επικαιρότητα. Μάλιστα αυτή η συνήθεια μπορεί να αρχίσει να γίνεται καταναγκαστική, κι έτσι να ανοίγουμε σαν εξαρτημένοι το κινητό μας ή τον υπολογιστή μας, για να πάρουμε μια δόση από νέα, κοινοποιήσεις, στάτους, φωτογραφίες, άρθρα, ποσταρίσματα. Χωρίς όμως να το έχουμε επιλέξει, εμφανίζεται μπροστά μας ένα συγκινητικό βίντεο για τον καρκίνο, την φτώχια ή σκηνές από την τρέχουσα ειδησεογραφία που ενδέχεται και να είναι πολύ σκληρές ή βίαιες. Έτσι, δεχόμαστε ξαφνικά πληροφορίες διαφορετικές από αυτές που θέλαμε να δεχτούμε.
Εκτός από τη δύναμη της εικόνας, υπάρχουν και άλλα χαρακτηριστικά που αγκιστρώνουν το βλέμμα και την προσοχή μας σε θεάματα που δεν σκοπεύαμε να αντικρίσουμε. Τίτλοι υπερβολικοί, που στοχεύουν στην πρόκληση συναισθήματος, επιβλητική μουσική, ένα “πιασάρικο” πλασάρισμα της πληροφορίας, το περιτύλιγμα της οποίας γίνεται τόσο ελκυστικό, που δύσκολο είναι να αντισταθείς και να μην τη διαβάσεις. “Δε θα μπορείς να σταματήσεις να κλαις”, ή “τρομαχτικές εικόνες” ή “δείτε το μυστικό που χάρισε σε αυτόν τον άντρα τη θεραπεία από τον καρκίνο”. Φράσεις- “κράχτες” που πρέπει να έχεις πολύ ισχυρή θέληση ή να είσαι πολύ συγκεντρωμένος, για να καταφέρεις να προσπεράσεις.
Έπειτα είναι και εκείνα τα ποστ ή τα άρθρα που συγκρίνουν. Εμάς με μια γυναίκα που κατάφερε να χάσει βάρος με μια εκπληκτική μέθοδο, το εκπαιδευτικό σύστημα της Ελλάδας με εκείνο της Φιλανδίας. Συχνά η σύγκριση γίνεται με έναν έμμεσο και πιο ύπουλο τρόπο. Εικόνες από τέλεια φτιαγμένα γλυκά, από τέλειες μανούλες που τρέχουν συνέχεια στα λιβάδια φτιάχνοντας κατασκευές από κουκουνάρια με τα παιδιά τους. Τα μυστικά των πιο επιτυχημένων ζευγαριών. Πέντε τρόποι να απαλλαγείς μια για πάντα από την κυτταρίτιδα, όπως έκανε η Τάδε.
Κι έτσι τρυπώνει η κυρία Ανεπαρκής στο μυαλό μας. Μια αίσθηση ανεπάρκειας με δυνατή, αυστηρή, επικριτική φωνή, που αρχίζει να γιγαντώνεται, όταν θρέφεται από όλες αυτές τις εικόνες.
Έτσι τρυπώνει και η κυρία Ασυγκέντρωτη στο μυαλό μας. Μια αδυναμία να συγκεντρωθούμε, μια τάση που αποκτούμε να περιφερόμαστε από το ένα νέο στο άλλο, από τη μια πληροφορία στην άλλη, από το ένα λινκ στο άλλο.
Έτσι τρυπώνει και ο κύριος Φόβος στο μυαλό μας. Τον προσκάλεσαν η Ανεπαρκής και η Ασυγκέντρωτη. Μια δυνατή αίσθηση φόβου και άγχους ότι κάτι κακό θα μας συμβεί, κάτι θα χάσουμε, αν δε διαβάσουμε ένα άρθρο, ότι καραδοκεί κίνδυνος ανά πάσα στιγμή στη ζωή μας.
Η λύση είναι απλή. Χρήση με μέτρο. Χρειάζεται να ανοίγουμε το τηλέφωνο, το λάπτοπ ή το τάμπλετ κάθε στιγμή που βρισκόμαστε άπραγοι ή ακινητοποιημένοι; Χρειάζεται να ρουφήξουμε όλα όσα κυκλοφορούν στο μικροσύμπαν του διαδικτύου; Είναι πραγματικά απαραίτητο όλο αυτό;
Αν κλείσουμε λίγο τη συσκευή μας, μπορούμε να αντιληφθούμε πόσα άλλα μπορούμε να παρατηρήσουμε, να δούμε, να νιώσουμε, να σκεφτούμε ή ακόμα και να παραδοθούμε για λίγο στην ωφέλιμη σιωπή του τίποτα!
Χρήση με μέτρο. Κι αν νιώθουμε πραγματικά ότι εγκλωβιστήκαμε μέσα σε έναν εθισμό, τότε υπάρχει πάντα η επιλογή της αποτοξίνωσης αλλά και η λύση της οριστικής διαγραφής!
Η ζωή είναι εκεί έξω!
Σχόλια